W domu mojego najmłodszego Brata było zawsze bardzo wesoło. Niebywałe poczucie humoru odziedziczył po Ojcu. Podczas jednego ze spotkań powiedziałem, że w tym domu nawet szafy się śmieją co chętnie przyjęto do wiadomości. Antoni do którego zwracaliśmy się per Tosiu lub Toni pamiętał wszystkie piosenki i wiersze, którymi Ojciec bawił towarzystwo. Jego ulubioną specjalnością było wygłaszanie toastów, jeden z nich zawsze obowiązywał pod koniec imprezy, cytuję – „trudna rada, trudna rada, żyć bez przerwy nie wypada”. Za sprawą tegoż toastu powstała piosenka pt. „Chodź człowieku, usiądź ze mną”, którą zamieszczam.