Moja droga-kariera muzyczna


1957 – pierwszy kontakt z gitarą – totalne oczarowanie.

1958 – 59 – Pasaż Apollo – ogródek – Trio Czesława Mirau, Marian Opończewski i ja

1959 – 63Studencki Klub Nurt – Poznań – Winogrady, ul. Dożynkowa 9: Różne zespoły w skład których wchodzili: Wiesław Pniewski – kontrabas, Stefan Kerney – perkusja, Dymitr Markiewicz – puzon, Jan Kwitowski – fortepian, Jerzy Skowronek – perkusja, Zdzisław Nowak – saksofon, Cezary Dankowski – kontrabas, Jerzy Geryantosiewicz – fortepian, Mieczysław Urbański – fortepian. Bardzo mile wspominam ten okres ponieważ była to moja najpiękniejsza przygoda z jazzem, doczekałem się nawet miłej wzmianki na swój temat w czasopiśmie Jazz. W tym czasie było niewielu gitarzystów w Poznaniu, muzyką jazzową grało tylko dwóch. Wojciech Lechowski, który był moim profesorem oraz ja. Granie w Klubie „NURT” nie interesowało Wojciecha Lechowskiego, był na wyższym pułapie. Stworzyła się sytuacja, że we wszelkich konstelacjach zespołów miałem przyjemność grania.

Klub Kolejarza: Zespół Jazz Tramp 7: Lech Kapturski – kierownik – puzon, akordeon, wokal, Krzysztof Powalisz – trąbka, Józef Kmak – kontrabas, Roman Wojciechowski – klarnet, Tadeusz Rządek – fortepian, Mirosław Polarek – saksofon, Leszek? – perkusja.


1963Stanisław Sternal, zespół Estrady Poznańskiej: Stanisław Sternal – saksofon, Aleksander Makarewicz – gitara, Tadeusz Rądlewski – perkusja, Garyantosiewicz – fortepian, Tadeusz Niestrój – saksofon, Henryk Patoka – kontrabas, Barbara Sternal – wokal. Stanisław Sternal wyrwał mnie z przygody jazzowej na co przystałem z dwóch względów, granie z nim było dla mnie zaszczytem oraz dawało wreszcie możliwości zarobkowe. Pierwsze wyjazdy zagraniczne do Czechosłowacji i NRD. To był najlepszy zespół w Poznaniu.


1964 – Założyłem zespół VIOLINY, baza w klubie NURT: Pierwszy skład zespołu: Janusz Mańczak – gitara basowa, Przemysław Sołtysiak – wokal, Jerzy Milewski – perkusja i Zbigniew Ziętara – gitara, później skutkiem powołania Janusza Mańczaka do wojska rolę gitarzysty basowego objął Przemysław Sołtysiak, który również pisał muzykę, a Zbigniew Adamkiewicz objął rolę gitarzysty. Gościnnie występowali z nami: Adam Adamski – wokal, Ryszard Kania – wokal. Pierwsze teksty do naszych piosenek pisał nam Andrzej Sobczak – autor wielu przebojów który wspomniał w Internecie – „pierwsze teksty, które napisałem to teksty dla big beatowego zespołu Violiny”.


1964 – październik – przygoda z zespołem Roman Pahl Quintet. Roman Pahl – sksofon,Cezary Dankowski – kontrabas, Czesław Garbarek – perkusja i ja.


1964 – 65Zespół Kazimierza Renza; Andrzej Frohlich – trąbka, Józef Radwański – klarnet, Małgorzata Orwat – wokal, Wojciech Kasztelan – flet, Kostek Pawelski – saksofon.


1966 -1969 – Grudzień 1966 wyjazd do Finlandii, ponownie z zespołem Stanisława Sternala, tym razem był to Kwartet. Eugeniusz Knurek – perkusja, Barbara Sternal – wokal i ja. W roku 1967 – II Pori Jazz w Finlandii – spotkanie z światowej sławy saksofonistą, Benem Websterem, który obdarzył mnie komplementem życia.


1970 -71 Sava’s Bar Trio: Wiesława Orlewicz – Borowska – wokal, Andrzej Borowski – organy i ja.


1972-73 Zespół Mieczysława Urbańskiego: Wojciech Algemissel – gitara basowa i saksofon, Romuald Urbański – perkusja. Jako zespół Estrady Poznańskiej, z ramienia Pagartu wyjazd na koncerty do ZSRR – Karin Stanek, Elżbieta Igras, Wiesława Drojecka oraz laureaci Konkursu Piosenki w Zielonej Górze


1974 – 79 – Założyłem zespół The Realists Trio – Roman Bochenek – klawisze, Jan Madaliński – perkusja.

Powiększyłem zespół The Realists – Benon Kruszona – fortepian, Wojciech Lisiecki – gitara basowa, Jan Madaliński – perkusja. W roku 1975 nastąpiła zmiana: Romuald Urbański – perkusja, Przemysław Sołtysiak – gitara basowa i wokal.


1980 – 86 – Objąłem kierownictwo zespołu Poznań Quartet – Szymon Melosik – organy Hammonda, którego na krótko zmienił Stanisław Bartosik, Benon Kruszona – fortepian, Jan Garbarek – perkusja.


1987 – rezygnacja na pewien czas z czynnego uprawiania muzyki na rzecz działalności twórczej, początkowo muzyka instrumentalna, później piosenki. Tematyka piosenek bardzo zróżnicowana, piosenki dla dzieci i młodzieży, od około 1997 roku głównie dla swarzędzkiego zespołu Czarne Koty. W twórczości też wyraźnie zaznacza się tematyka gminna, powstaje 15 utworów na tą okoliczność. Kierowany lokalnym patriotyzmem powstają takie piosenki jak: „Swarzędz-City”; „Ronnenberg i Swarzędz”; „Swarzędzki Klub Sportowy UNIA”; „Piosenka o Wierzenicy”; „Wodny Raj” i inne.


1990 – Wyjazd do Norwegii z Piotrem Kuźniakiem


1991 – Powstaje Promocyjne Studio Nagrań „RITA” w którym nagrywamy pierwsze demo zespołu Sweet Noise. Wkrótce Studio „RITA” jest niemal wyłącznie wykorzystywane dla robienia podkładów muzycznych dla zespołu CZARNE KOTY. Równolegle rozpoczynam działalność jako animator życia kulturalnego w gminie Swarzędz. To ponad 100 imprez na ternie ETC w Swarzędzu, cykl ponad 20 imprez pt. „STOP! Dziecko na drodze”, liczne konkursy piosenki, festyny i inne imprezy okolicznościowe, cykle „Bliżej muzyki poważnej” i „Zaczarowany świat operetki”.

Przygoda z zespołem CZARNE KOTY owocuje kilkuletnią aktywnością koncertową, zespół prezentuje kolejno 3 swoje recitale autorsko-kompozytorskie równolegle występując na wielu imprezach dla dzieci najmłodszych, są również koncerty charytatywne na rzecz powodzian i kilku szpitali oraz w domach spokojnej starości.

Równolegle byłem przewodniczącym poznańskiego oddziału stowarzyszenia „Stomur”, a później prezesem stowarzyszenia „Talenty”.


1998 i 2002 – dwukrotnie radny rady miejskiej Swarzędza. Działając w Komisji Kultury i Sportu szczególnie interesowało mnie wszelkie działanie doprowadzające do reaktywacji zaniedbanych i pozamykanych świetlic wiejskich. W wyniku wieloletnich starań doprowadziłem również do pobudowania Sceny Swarzędz. W tym czasie spopularyzowałem na terenie gminy zajęcia sekcji piosenki, które prowadziłem osobiście.


2005 – 06 – Reaktywacja zespołu Jazz Trump 7″ – Krzysztof Powalisz – piano, Andrzej Pilawski – perkusja, Józef Stolarz – kontrabas, Anna Zalewska Powalisz – wokal

Wydawnictwo „Who is Who” odnotowuje moja osobę na swoich łamach.


2008 Jerzy Golfert – lat 94 – legenda teatru poznańskiego – założyciel i kierownik zespołu WRZOSY, podziw dla mistrza oraz piękne klimaty typu „marzenia – wspomnienia”. Skorzystałem z zaproszenia do zespołu.

Co robię teraz:

Po śmierci Żony przeprowadziłem się do Warszawy, swoje działania skupiłem głównie na porządkowaniu dorobku artystycznego, aby pozostawić po nas jakiś trwały ślad.  Obecnie powróciłem do czynnego muzykowania estradowego oraz do tworzenia nowych utworów, przygotowuję również materiał na płytę CD z wersjami gitarowymi niektórych naszych piosenek. 

 


 

3 myśli w temacie “Moja droga-kariera muzyczna

    1. Bardzo się cieszę z tej strony ponieważ tak jak wspomniałaś pozwala mi na pozostawienie po naszej twórczości ślad, a przy okazji mogę trochę powspominać dzieciństwo i różne sytuacje życiowe. Przymierzałem się do takiej strony bardzo długo, przeważnie za sprawą głosów zniechęcającym mnie do tego kroku. Dziekuję za zajrzenie i komentarz, strona jest w fazie już dosyć zaawansowanej aby ja pokazać światu, ale jest w trybie stałego uzupełniania. Pozdrawiam serdecznie.

      Polubienie

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie z Twittera

Komentujesz korzystając z konta Twitter. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s

Ta witryna wykorzystuje usługę Akismet aby zredukować ilość spamu. Dowiedz się w jaki sposób dane w twoich komentarzach są przetwarzane.